Wraz z wiekiem mężczyzny naturalną rzeczą jest osłabienie i czasowe zanikanie erekcji w trakcie aktywności seksualnej. Ta tendencja wzrasta razem z wiekiem mężczyzny i dotyczy mężczyzn zwłaszcza po 50 roku życia. Statystyki pokazują, że przynajmniej 1/3 osób po 60-tce uprawia seks co najmniej raz w tygodniu. Wiele z tych przypadków kończy się bez wytrysku mężczyzny, ale jest to naturalna zmiana w męskiej seksualności związana z wiekiem, nie zaburzenie.
Niemożność uzyskania erekcji, czyli zaburzenie erekcji, może dotknąć mężczyznę w każdym wieku od 20 roku życia. Jeden epizod zaburzenia erekcji nie jest czymś nadzwyczajnym i może pojawić się w różnych okolicznościach. Najczęstszą przyczyną jest niepokój lub stres, przykładowo strach przed tym, że ktoś odkryje relacje seksualne pacjenta lub przed tym, że zapłodni on partnerkę. Inną częstą przyczyną jest konflikt w związku. Często zaburzenia erekcji w przypadku młodych mężczyzn mogą świadczyć o tym, że nie są oni gotowi do uprawiania seksu, albo też że mają problem związany z partnerką seksualną (zwykle nie chcą uprawiać z nią seksu), co wywołuje stres i obawy. Nawet jeśli tak jest, to gdy mężczyzna doświadczy zaburzeń erekcji dwukrotnie, zacznie z dużym prawdopodobieństwem martwić się z powodu impotencji.
Inne oblicze problemu to jego strona psychologiczna: impotencja i zaburzenia erekcji często postrzegane są jako przypadłość wstydliwa, co oznacza, że wielu mężczyzn nie szuka pomocy czy porady. Faktem jest jednak, że impotencja często ma podłoże całkowicie psychologiczne. Brak wiedzy na temat seksu, wstyd, stres i obawy to najczęstsze powody dysfunkcji seksualnych różnego typu.
Nawet jeśli zaburzenia erekcji powiązane są z problemami natury medycznej, jak cukrzyca, emocje z nimi powiązane mogą być poddane terapii, co często znacząco rozwiązuje problemy z erekcją. Na czele listy strategii terapeutycznych w leczeniu zaburzeń erekcji są: konstruktywna rozmowa z partnerem, uzyskanie wiedzy na temat tego stanu, wykonanie pełnego badania i postawienie diagnozy zarówno dla czynników fizycznych, jak i emocjonalnych, ocena różnych alternatyw leczenia zaburzeń erekcji wraz z wzięciem pod uwagę ryzyka i oczekiwanych rezultatów każdego typu leczenia, pomoc mężczyźnie w planowaniu seksualnej i emocjonalnej rekonwalescencji po zaburzeniach erekcji oraz ciągłe wsparcie przy jakichkolwiek mogących się pojawić problemach.
Kilka nieznanych faktów
Wielu mężczyzn doświadcza w swoim życiu problemów z erekcja na skutek nadużywania alkoholu, stresu czy problemów natury psychologicznej. Jeśli problem pojawi się raz na jakiś czas nie musi być oznaką długotrwałych, powtarzających się zaburzeń. Również fizyczny stan zdrowia ma wpływ na możliwość uzyskania i utrzymania erekcji. Jeśli ty lub partnerka macie problem natury seksualnej, skutecznie leczenie jest dla was dostępne.
Wielu mężczyzn postrzega zaburzenia erekcji jako zamach na ich poczucie własnej wartości. Mężczyzna cierpiący na nie może czuć się niewystarczający lub też mieć poczucie winy, bo przestaje postrzegać siebie jako mężczyznę. Zaburzenia erekcji mogą też być pierwszą oznaką starzenia, starości i śmierci. Większość mężczyzn niechętnie szuka pomocy w kwestii zaburzeń erekcji. Wszystkie poniższe błędne przekonania mogą mieć wpływ na zdolność osiągnięcia erekcji, zwłaszcza, gdy mężczyzna się starzeje:
– mężczyźni nie powinni okazywać uczuć ciepła, miłości, bliskości, ani innych „kobiecych” emocji;
– seks to aktywność, którą aranżuje i inicjuje mężczyzna, oczywiście jest on zawsze zdolny i gotowy do odbycia stosunku’
– każdy intymny kontakt fizyczny musi prowadzić do stosunku seksualnego;
– naturalną rzeczą dla mężczyzny jest erekcja, a wytrysk powinien ją kończyć, itd.
To wszystko są błędne przekonania.
Oznaki zaburzeń erekcji oraz wieku dojrzałego u mężczyzny:
– dłuższy czas prowadzący do uzyskania erekcji;
– mniej twarda erekcja niż w młodszym wieku;
– słabszy wytrysk niż w młodszym wieku;
– zmniejszenie ilości spermy podczas wytrysku;
– szybsza utrata erekcji po osiągnięciu orgazmu, a czasem nawet przed jego osiągnięciem;
– dłuższy okres refrakcji (niewrażliwości na bodźce)
Diagnoza zaburzeń erekcji
Ocena wrażliwości i funkcjonowania nerwów następuje drogą testów punktowych oraz testów na prawidłowe funkcjonowanie odruchów. Bada się również ciśnienie krwi za pomocą badania pulsu oraz ciśnienie krwi w penisie, a także hormony poprzez pomiar jąder oraz prostatę. Przeprowadza się testy na poziom hormonów we krwi, czynność tarczycy, cukrzycę i poziom cholesterolu. Wypełnia się czasem kwestionariusz, mający na celu ustalenie poziomu stresu oraz testy mające sprawdzić, czy są obecne erekcje nocne.
Leczenie zaburzeń erekcji
Jakiś czas temu skuteczną terapią w leczeniu zaburzeń erekcji była Johimbina, która pomogą 25% mężczyzn, przy czym jej skutki uboczne występowały w postaci nadmiernego pocenia się, drażliwości i przyspieszonego pulsu. Leczono również takie zaburzenia zastrzykami, a skutki uboczne minimalizowano dzięki mieszance proglastadyny E-1. Od niedawna stosuje się Viagrę, która jest bardziej przydatna, przyjemniejsza do zażywania i lepiej przyswajalna dla większości mężczyzn. Również urządzenia działające na zasadzie ciśnienia próżniowego są bezpieczne, skuteczne i relatywnie niedrogie. Ogólnie rzecz biorąc najlepsze metody leczenia to podejście oparte na psychologii, bądź to terapii behawioralnej, bądź poradach, bądź też terapii seksuologicznej. Ostatnią deską ratunku są implanty, które mogą być wszczepione chirurgicznie, gdy wszelkie inne metody zawiodą.
Psychologia a zaburzenia erekcji
Relaks pomaga w procesie rekonwalescencji po zaburzeniach erekcji. Zastąpienie niepokojów i obaw uczuciem odprężenia pomaga zachować erekcję. Istotną rzeczą jest wzięcie pod uwagę potrzeb partnerki. Kobiety również mają pytania i obawy i potrzebują informacji i pocieszenia. Należy rozwiać obawy partnerki, ponieważ w leczeniu zaburzeń erekcji oboje partnerów powinni być brani pod uwagę. Kobieta może przykładowo postrzegać zaburzenia erekcji partnera jako wskaźnik emocjonalnego kłamstwa (jeśli wierzy, że mężczyzna zawsze powinien być gotowy do seksu) lub też jako dowód miłości i pożądania. W związku z tym brak erekcji może być przez kobietę postrzegany jako uznanie jej za nieatrakcyjną.
Zaburzenia erekcji mogą stać się poważnym problemem komunikacyjnym. Mężczyzna cierpiący na ten problem czuje wstyd, czuje się niemęsko, może odsunąć się od partnerki. Wraz z brakiem możliwości osiągnięcia erekcji i odbycia stosunku może przyjść obniżenie libido, co może zaowocować niechęcia pocałowania czy nawet przytulenia partnerki. Mężczyzna może również wynajdywać powody, by unikać sytuacji intymnych, może odmawiać rozmowy na ten temat, co w efekcie może wywoływać poczucie odrzucenia u partnerki. Kobieta może wówczas czuć się nieatrakcyjna, niekochana i dojść do wniosku, że partner ją zdradza. Może obawiać się dyskusji na ten temat, w związku z czym oboje partnerów stopniowo oddala się od siebie i pogrąża w smutku.
Kobiety, których partnerzy mają problem z erekcją, mogą czuć się niewystarczające, nie dość kobiece. Mogą obwiniać się za te niepowodzenia, czuć się zranione i złe na partnera z powodu jego fizycznego i emocjonalnego wycofania.
Co powoduje erekcję?
Erekcja następuje na skutek rozluźnienia mięśni gładkich wokół ścianek naczyń krwionośnych i otwarcia tętnic. Obrzmienie zamyka naczynia krwionośne, które odprowadzają krew z penisa, więc krew nie może z niego odpłynąć. Tętniczki, które zaopatrują penisa w krew muszą być sprawne, a naczynia krwionośne muszą być szczelne. Ponadto włókna nerwowe, które koordynują wzrost ciśnienia krwi w penisie, muszą funkcjonować bez zarzutu, a poziom testosteronu w organizmie mężczyzny musi być dość wysoki, by mógł poczuć pobudzenie i osiągnąć erekcję.
Jak stres wpływa na erekcję?
Stres to uczucie szkodliwe i groźne, coś, co sprawia, że uciekasz lub walczysz i produkujesz adrenalinę, która jest inhibitorem erekcji. Ciągły stres może sprawić, że organizm będzie produkował hormony stresu jak kortyzol, który może osłabiać jeszcze bardziej zdolność erekcji. Jeśli cierpisz na schorzenie, które ma wpływ na twoje funkcje seksualne, wówczas następujące leki mogą spowodować problemy z erekcją: leki obniżające ciśnienie krwi, leki uspokajające, leki na nadkwaśność (np. ranitydyna), antydepresanty, a nawet niektóre leki przeciwbólowe. Na szczęście, uboczne skutki leczenia w postaci impotencji są odwracalne przy zmniejszeniu dawki lub zmianie leku.
Schorzenia, które powodują impotencję to cukrzyca, choroby nerek i wątroby, niektóre choroby serca oraz różne przebyte zabiegi chirurgiczne, jak operacja jelit, pęcherza czy operacja prostaty, związana z chorobą nowotworową.